27. okt, 2018

Mind'vol'ness

Dat wat ik doe met aandacht moet gebeuren (en niet met een hoofd dat 'vol' zit) werd mij de afgelopen week weer eens duidelijk. In plaats van met een morgenstond die goud in de mond brengt, werd ik maandag wakker met een email van Transavia. "U kunt nu inchecken voor uw vlucht" las ik snel. Het betrof mijn vlucht naar Rotterdam, die de volgende dag zou vertrekken; zo dacht ik...

Nietsvermoedend boekte ik nog wat bagage bij en ging vrolijk verder naar de volgende pagina om mijn stoel te reserveren en in te checken. Totdat ik zag staan... Rotterdam/Alicante!! Ik voelde het bloed uit mijn hoofd weg trekken. Bestemming Alicante?? WTF??!! De enige die Rotterdam/Alicante zou vliegen die dag was René. IK moest op dat zelfde moment naar Rotterdam!
 
Toen het bloed weer was gestegen en ik wel tien keer de reserveringsnummers had gecheckt, wist ik het zeker; ik had mezelf twee keer geboekt! En René, hoog en droog in Nederland en zich van niets bewust, had helemaal geen ticket.Wat een stommiteit! Eerder was ik er namelijk ook al achtergekomen dat onze nieuwe kat niet op de terug-, maar heenreis geboekt stond. Je kon me wegdragen. 
 
De 'reddende engel' kwam in de persoon van ene Tim bij Transavia, die via whatsapp op deze aarde neerdaalde. Hij kon 24 uur voor vertrek 'helaas niets meer voor mij doen', maar typte wel de 'zalvende' woorden "Hierbij stuur ik u de link waarin u zélf de passagiersnaam kunt wijzigen. Kosten 140,-"
 
Kortom; dit waren de bittere gevolgen van een gevalletje 'mind vol'!

 

20. okt, 2018

Ik zie ik zie wat jij straks ziet!

Als ik over Tierra Feliz loop, waan ik me het ene moment in een aflevering van 'Villa Felderhoff' en het volgende moment in een aflevering van het televisieprogramma 'Ik vertrek'. Worden de gasten in 'Villa Felderhoff' vertroetelt met een lekker ontbijtje, gepamperd aan het zwembad terwijl er een leuke hond door de tuin dartelt, in 'Ik vertrek' kan je de woonkamer nog niet van de slaapkamer onderscheiden, is het dak zo lek als een mandje en waar een mooie badkamer moet komen bevindt zich een stal. Twee totaal verschillende werelden, in ons geval op één plek in het zonnige zuiden van Europa.

'Fase 1 en fase 2' noem ik dit terrein. Aan fase 1 hebben we de afgelopen acht maanden heel hard gewerkt en van genoten en fase 2 ligt te wachten om aangepakt en opgeknapt te worden. Negen stallen en braakliggende grond. We kunnen ons dus helemaal uit leven. Rene zijn bouwkundig inzicht in combinatie met mijn rijke fantasie vormen de ingrediënten voor dit volgende project en staan garant voor iets moois. Want..., "als we het kunnen bedenken dan kunnen we het creëeren". is ons motto.
 
Hoe en wanneer? Wanneer het ons is gegeven. Tijd en geld zijn belangrijke partners in dit verhaal en eerst wachten ons nog een aantal reizen naar Nederland. Maar de dromen zijn er, de plannen worden gesmeed en IK zie het in ieder geval helemaal voor me en voel hoe het is als het helemaal klaar is. En dat laatste is volgens mij het belangrijkst; iets voelen alsof het er al is!
 
"Ik zie ik zie wat jij straks ziet!" wacht maar af...
 
13. okt, 2018

Mug of olifant?

Ook hier bij ons in het zonnige zuiden worden de dagen korter. De lampen in huis moeten 's avonds eerder aan en ondanks dat de temperatuur overdag nog steeds aangenaam is, hangt ook hier de herfst in de lucht. Let wel; iets dat voor herfst door moet gaan want de gemiddelde temperatuur overdag is nog steeds zo'n 24 graden.

De ventilatoren die een aantal maanden dag en nacht stonden te draaien, zijn verplaatst naar de winterstalling en de dagen dat ik de anti muggenspray vaker in mijn hand had dan mijn eau de toiletje liggen ook achter ons. Man, man, dat was wat deze zomer; die muggen! En nog steeds laten ze ons niet met rust.
 
Er waren dagen dat we elkaar in wanhoop aankeken en het zelfde dachten "houdt dit ooit op?' Krabbend en jeukend gingen we door het leven, waarbij het uiteindelijk een wedstrijd werd om te kijken wie er het langst van de beten af kon blijven. Ik delfde altijd het onderspit, want René hield het in mijn ogen onmenselijk lang vol. Irritant gewoon! Maar als hij mij daarna weer eens liefdevol insmeerde met die vieze anti muggenmelk op een manier alsof het massage olie was, kon ik alleen maar denken "dit is echte liefde'!
 
Totdat..., ik op een ander moment weer gillend van de jeuk door de kamer liep en alles vervloekte. De hitte, de muggen, alle muggenlarven die waarschijnlijk nog ergens op ontpoppen stonden en de man, die stoïcijns volhield de beten niet aan te raken (in mijn bijzijn?)
 
"Blijf af!! Maak van een mug geen olifant. Kijk naar mij, ik krab ook niet!" riep hij streng. Dames en heren, dát was de dag dat ik besloot om in een volgend leven terug te komen als mug! Een grote dikke vette mug die hem prikt op een plek waar hij niet bij kan!
6. okt, 2018

Tierra Aguila

Ik ben weer thuis! Vijf dagen Ibiza zitten er op en het heeft me goed gedaan. Even een andere omgeving én wat voor één?! In de natuur op een 350 jaar oude finca in het noorden van het eiland waar mensen komen en gaan: 'Tierra Aguila'. Sommige gasten komen op retreat en volgen workshops,  anderen komen voor vakantie en er zijn er die komen, niet meer weg gaan en blijven om hand-en spandiensten te verrichten. Een kleinschalig 'happy hippy place', waar je je waant in een commune uit de jaren zestig.

'Vrijheid blijheid' en 'one happy family'. Zo heb ik het ervaren. Genieten van een ontbijtje op het terras, terwijl iedereen langzaam zijn bed uit komt rollen. Luisteren naar elkaars verhalen en op het gemak bedenken hoe de dag verder in te invullen. Ieder voor zich, want niets moet en alles mag. De afwezigheid van internet en geen telefoonbereik maakt trouwens dat er echt met elkaar wordt gecommuniceerd doordat niemand op een schermje zit te turen.
 
Samen met Tess ben ik ook veel op pad geweest. Zij komt al jaren op het eiland en voelt zich er als een Amsterdams visje in Spaans water. Lunches in de leukste baaitjes, chillen op het strand, ontmoetingen met vrienden en vooral heeeel veel kletsen en lachen samen, want wat dat betreft houden we niet op. En zo vlogen de dagen om. Dit alles onder prachtige weersomstandigheden, want ja het is hier nog steeds zomer! 
 
Dankjewel Ibiza, dankjewel Tom en  Healing house Ibiza, dankjewel medebewoners en bovenal dankjewel mijn lieve Tess voor de onvergetelijke dagen. Dat het jullie allen goed mag gaan! 
29. sep, 2018

Ibiza is calling

Terwijl ik op de luchthaven van Alicante zit te wachten op mijn vlucht naar Ibiza, trekken in gedachten de afgelopen negen maanden aan mij voorbij. Want zo lang geleden is het nu, sinds wij onze spullen en dieren in Andalusië oppakten en vertrokken naar de Costa Blanca.

De maanden zijn om gevlogen en wat is het hier leuk! Vroeg ik me vóór vertrek nog af of retreaters en privé gasten hun weg hier naar toe wel zouden vinden; die vraag kan ik inmiddels met een volmondig "ja" beantwoorden. Dit gebied is namelijk écht heel populair bij vakantiegangers en zo kon het gebeuren dat er hier tot nu toe meer bedden zijn verschoond dan in een gemiddeld hotel en meer is gekookt dan in een goedlopend sterrenrestaurant. Alleen maar leuke mensen. Alleen maar gezelligheid.
 
En nu? Nu ben ik moe. Ik verlang naar wat tijd voor mezelf en op dit moment ook naar mijn kind, die ik al vier maanden niet heb gezien. Over anderhalf uur sluiten we elkaar in de armen en kunnen we even afstand nemen van de wereld om ons heen. Een wereld die heel veel vreugde brengt, maar ook één die je op kan slokken wanneer je ten prooi valt aan je eigen enthousiasme, plannen en voortdurende stroom aan ideeën. 
 
Dus na lange tijd weer ruimte voor wat rust en bezinning én, zoals ik al eerder aankondigde, zin om te schrijven. Mijn eigen 'retreat' op maar 120 km van huis. Lang leve de vakantie! 
 
Fijn weekend!