HEART ON A MISSION
Een leven onder de zon
Menu
11. feb, 2017

Iets typisch Spaans?

Een week of twee geleden ontving ik een mail van NPO Radio 2. Ze hadden mijn blog gelezen en waren op zoek naar iemand die in één van hun programma's, een grappig verhaal wilde vertellen over een 'opmerkelijke Spaanse gewoonte'. Een gewoonte, waar een bijzonder verhaal achter schuilt.

 
Ik piekerde me suf en van alles passeerde de revue, maar iedere keer was het toch net niet geschikt genoeg, omdat het verhaal te regio gebonden was en de redactie op zoek was naar een gewoonte die heel Spanje betrof. Ik sprak met hen af, dat ik de beurt even voorbij liet gaan tot dat er misschien op een later tijdstip nog iets te binnen zou schieten waarvan ik dacht "ohhhh ja, dat is grappig..!"
 
Iets grappigs kwam, maar helaas ook weer iets te 'lokaal', namelijk bewoners die uitgebreid hun was ophangen in de kasteelruïne. De mooiste bezienswaardigheid van ons dorp! Met gasten liep ik onlangs tijdens een wandeling regelrecht een 'was' in plaats van 'wegversperring' in. Een blokkade van witte lakens en grote onderbroeken doemde pal voor ons neus op. De reclame voor 'Witte Reus' was er niets bij! Of, was het nieuws dat er onlangs door sommige middenstanders in Malaga, een entreeverbod is uitgevaardigd voor mensen die overdag in pyama een koffietje willen drinken, nog grappiger? 
 
Jullie mogen het zeggen!
4. feb, 2017

Netflix en wiebertjes

Terwijl de week zo goed begon, waren de afgelopen dagen naadje. Mijn beste vrienden zijn Bisolvon, zakdoeken en wiebertjes. Ja wiebertjes in Spanje! Door een ijverige apotheker in het dorp, opgedoken achterin een laadje van zijn medicijnenkast.

 
Hoesten en snuiten zijn wegens stemgebrek zo'n beetje de enige geluiden die ik produceer en mijn medebewoners blijven op respectabele afstand. De honden snappen niet wat ik overdag in bed doe en manlief verdient absoluut het diploma 'Hoofd Verpleging'. Buiten is het grijs en koud en zelfs de regen laat het niet afweten. Alles bij elkaar het perfecte scenario voor #injebednetflixkijken. Thanks sis, voor jullie code!
 
Verder niet zoveel te melden, behalve dat er hier, aan het begin van de week, door een filmploeg twee dagen lang, leuke beelden zijn gedraaid voor een bedrijf dat is gespecialiseerd in muggenwerende producten. Het weer was top, het gezelschap relaxed en ik niet ziek. Sometimes you win, sometimes you loose...
 
Wie weet er nog een goede Netflix serie?

 

28. jan, 2017

Met je billen in de sneeuw

Het weer is van slag! Op zich niet echt een opwindende constatering, want als je naar het nieuws kijkt en ziet wat er voor natuurrampen zich wereldwijd voltrekken dan is dit slechts een 'understatement'.

 
Daarom hou ik het maar even lokaal. Het weer is HIER van slag! Hadden we in december aan de Costa del Sol de hevigste stortregens in ik weet niet hoeveel jaar, de Costa Blanca likt nu haar wonden. Ik heb foto's voorbij zien komen van boulevards aan het strand die de zee in zijn gestort en huizen, waar je niet meer vrolijk naar binnen wandelt. Dit, nadat we ons eerst hebben verbaasd over besneeuwde palmbomen, op plekken waar mensen normaliter rond deze tijd van het jaar hun kleren uit trekken om te genieten van een felle winterzon. Als ik het nóg lokaler bekijk, dan kom ik terecht in ons eigen gebiedje.
 
Ook wij hebben vorige week met verbazing gekeken naar de bergen om ons heen die wit gekleurd waren van de sneeuw en onze kat loopt buiten met een vacht rond alsof de Elfstedentocht, waar iedereen zo op hoopte, niet in Nederland gaat plaats vinden maar op zeer korte termijn hier in het uiterste Zuiden. 'Vier seizoenen op één dag' is op dit moment meer regel dan uitzondering. Starten we de ochtend met een tempatuur van vijf graden, tegen het einde van de ochtend is het voorjaar. 's Middags kun je uit de wind in een topje zonnen op een beschutte plek en zodra de zon ondergaat is het weer herfst. 
 
Nu is het koud, maar mooi weer. De houtvoorraad, waar ik vorige week over schreef, is al weer op en als ik naast mij kijk heb ik niet de indruk dat daar gauw verandering in gaat komen. Tenzij ik zijn I-pad in de open haard gooi... Zou die ook goed branden? 
21. jan, 2017

Expeditie Robinson

"Schat, ik ben weg! Ik ga hout sprokkelen". Hoeveel van jullie hebben deze zin ooit in je leven gehoord? En dan bedoel ik niet de momenten, dat je vroeger met vriendjes en vriendinnetjes speelde dat je was aangespoeld op een onbewoond eiland of, meer recent, gekluisterd aan de buis zat voor het programma 'Expeditie Robinson'.

 
Nee, ik bedoel hout sprokkelen 'anno 2017'. Jas aan, land op en hout verzamelen totdat je erbij neer valt. Ik hoor de deur dicht slaan en tien minuten later klinkt in de verte het geluid van een kettingzaag. "Sprokkelen" zei hij toch? Later zal blijken, dat hij ook nog een paar boomstammen tegen kwam die er aan moesten geloven. Je zou kunnen denken, dat we hier bivakkeren in een hutje op de hei, maar ik kan je verzekeren, dat is niet het geval. 
 
Wat wel het geval is, is dat we dagelijks gebruik maken van wat moeder Aarde en de zon ons bieden. Energie via zonnepanelen, water uit de bergen en dat we naast het sprokkelspul, ook telefonisch een voorraad hout bij de buurman hebben besteld vertel ik, om de romantische gedachte aan mijn houthakker niet te verstoren, er even niet bij.
 
Maar... mocht jij nou straks met je mobiel, je thermostaat op afstand bedienen om hem vanwege de kou nog even een graadje hoger te zetten, houd dan in gedachten dat beeld vast van die vrouw in Spanje, die bij de haard zit te wachten op haar man, die weldra thuis zal komen met een mand vol hout.
 
Of zullen we toch maar weer gaan stoken op diesel?
14. jan, 2017

Explosie

Terwijl ik al drie keer ben opgestaan om te gaan douchen, het huis inclusief mezelf eruit zien als een slagveld en de poes klagend voor het raam staat te miauwen omdat ze honger heeft, ben ik in de ban van mijn 'new born baby'. De honden zijn van slag en de man van wie ik houd zei onlangs "...als iemand vraagt waar ik woon, zeg dan maar aan het eind van de gang links".

 
Want wat is er aan de hand? Ik ben namelijk getroffen door een virus. Een virus dat maakt dat mijn hoofd op ontploffen staat en ik momenteel niets anders kan en wil dan schrijven. Het moet er gewoon uit. Creativiteit die te lang opgesloten heeft gezeten en nu met de kracht van een explosie naar buiten is gekomen. 'De buik van Doutzen', waar ik vorige week over schreef, moet dus nog even wachten en of het hier aan de Costa del Sol regent of prachtig weer is, kan me momenteel eigenlijk ook niet zoveel schelen. De nieuwe website moet als een baby 'gevoed' worden.
 
Meer dan twee vierkante meter oppervlakte en een goede nachtrust heb ik hiervoor niet nodig. Of ik de mensheid verveel met mijn epistels? Geen idee. Het feit dat je op sommige momenten, in tegenstelling tot in het dagelijks leven, mensen en/of bedrijven met één klik van je tijdlijn kunt verwijderen, vind ik zelf heel prettig. Dus schroom vooral niet als je m.b.t. ondergetekende op enig moment dezelfde behoefte mocht voelen.
 
Tot die tijd blijven we elkaar hier gewoon ontmoeten en wie weet binnenkort ook in real life, want de 'Summer Retreats' staan online!
 
See you zoen!
 
www.yourheartonamission.com
 
NieuwerOverzichtOuder