Toen ik als vrijgezel door het leven ging kon ik wel eens mijmeren over de 'ideale man'. Hoe naiëf kun je zijn?! Die bestaat helemaal niet! Zet een stel vrouwen bij elkaar met als onderwerp 'hun ideale man' en binnen een uur heb je op z'n minst vijf luchtkastelen in elkaar horen donderen. Er is namelijk altijd wel wat en zelden voldoet 'hij' aan het sprookje van de prins op het witte paard.

Vandaar dat ik op een gegeven moment ieder beeld van wat maar 'ideaal' zou kúnnen zijn heb los gelaten (ja dames, die mij kennen, ook Javier Bardem met teenslippers op één of ander zwoel eiland). In plaats daarvan opende ik mijn hart voor 'de man die bij mij past' en vervolgens wachtte ik af. Want, zo bedacht ik, uiteindelijk is dat het enige dat telt en wat ik zoek zal mij vinden...

En hij vond mij! Houdt van alles waar benzine in gaat, variërend van kettingzaag tot terreinwagens en snelle motoren. Maar gelukkig ook van natuur, dieren en stilte. Hij maakt mij aan het lachen, wanneer iedereen dat al lang zou hebben opgegeven, is lief én - een prettige bijkomstigheid - hij beschikt over land met daarop een rots inclusief grot. Een soort van moderne 'cave man' dus! Mét hem voel ik mij als 'Wilma' van Fred Flinstone, 'Jane' van Tarzan en 'Juliette' van Romeo, maar bovenal voel ik mij bíj hem helemaal op mijn gemak. De prins op het witte paard?

Mag het ook een bruin paard zijn?

We leven hier dan wel in alle rust met onze dieren in de bergen, maar dat wil niet zeggen dat er in de directe omgeving, of iets verder weg, niets te beleven valt.

Sterker nog, er is van alles te doen en in allerlei varianten! Vijftien minuten hiervandaan met je billen in het zand op een lokaal strandje en daarna eten in één van de kleine 'chiringuito's', of een stukje verder weg ten onder gaan aan 'champagnebedjes' in één van de beachclubs van Marbella? Onderweg in de file staan omdat er een kudde geiten de weg oversteekt of in een file staan van Ferrari's, Bentley's en Maserati's op weg naar Puerto Banus? Een wereld van verschil dus, waar ik nog steeds een beetje om moet lachen. 

Als je zegt "ik woon aan de Costa del Sol" dan hoort men automatisch het "tingeling" van de Zangeres zonder Naam gedrenkt in de geur van Piet Patat, maar zeg je "Andalusië", dan klinkt dat ineens een stuk 'mediterraner' en bevinden we ons in de wereld van tapas, natuur en cultuur.

Het enige dat overal hetzelfde is, is de zon! Die schijnt hier namelijk gemiddeld driehonderd dagen per jaar hoog aan de hemel, waar je ook zit.

Viva Espana!

Regelmatig loop ik hier rond met een vakantiegevoel. Zodra de zon zich laat zien, is de temperatuur meer dan aangenaam en zitten de terrassen vol. Zo ook drie weken geleden in Malaga. Twee vriendinnen waren over uit Nederland en voordat zij het het leven in de campo zouden gaan ervaren, brachten we een paar dagen door in de stad. In een schattig straatje midden in het centrum vlakbij 'Plaza de la Merced', logeerden we naast hotel 'Casa de las Mercedes' van Sander Klomp en zijn vrouw Maria in een van hun knusse appartementen. Een absolute aanrader! Alles op loopafstand, gelegen in een stukje Malaga dat ik persoonlijk het gezelligst vind.

De stappentellers op de mobiele telefoons van mijn vriendinnen maakten overuren en kilometers werden gevreten. Net als de tapas en overige maaltijden, die werden weggespoeld met overheerlijke Spaanse wijnen. Malaga is leuk! Dat wist ik al en het werd in deze minivakantie nogmaals bevestigd.

Bij thuiskomst zat ik te denken... "Een aantal dagen in Malaga bij Sander en daarna logeren bij ons in de campo" wellicht de perfecte combi voor velen? Toch maar eens serieus nadenken over een eigen Bed and Breakfast!

Ik houd jullie op de hoogte!

Het is al wat jaren geleden dat ik mijn eerste 'visionboard' maakte. En het bleef niet bij één bord. Het Universum werd een soort 'Wehkamp bestelgids' zeg maar. Ik had er namelijk ooit over gelezen en  besloot er helemaal voor te gaan; The Law of Attraction' d.m.v. een visionboard. Tijdens regenachtige weekenden trok ik mij terug met stapels tijdschriften en knipte en plakte ik dat het een lieve lust was. Foto's van een leven onder de zon, dieren, een soulmate, de natuur, het kwam allemaal aan bod. Nog belangrijker was het gevoel dat ik kreeg als ik naar de foto's keek. Een blij gevoel alsof het er allemaal al was... In de tussentijd leefde ik mijn leven, met alle ups en en ook zeker downs die daar bij hoorden.

En nu zit ik hier. Op een berg in Spanje met het hetzelfde blije gevoel als toen ik naar mijn visionboards keek. Vrijwel alle 'bestellingen' zijn (bijna eng nauw) keurig bezorgd en van de 'Wehkamp' nog geen rekening ontvangen. Hoe leuk is dat?! Ik denk dat zolang je je maar niet drukt maakt over hoe en wanneer een de order wordt afgeleverd, alles mogelijk is.

Dus wat heb je nodig? Een paar tijdschriften, weten wat je wil, vertrouwen dat het komt en (het allerbelangrijkste) de bereidheid om te ontvangen! Ik zou zeggen "wie niet plakt die niet wint..."

Thank you Universe!

Het regent hier niet vaak, maar als het regent soms dagen achtereen en heel hard. De boeren hangen dan nog net de slingers niet buiten, want "regen is goed voor het land!" zeggen ze. Mijn stadse inslag kan hier nog steeds niet vrolijk van worden. Zo ook twee weken geleden. Dagen achtereen grijze luchten, waaruit regelmatig regen viel, vrolijk gepaard met een harde wind. De invloed van de Atlantische Oceaan die door de Straat van Gibraltar naar ons toe jakkert is dan goed merkbaar. Om sjacherijnig van te worden.

Drie zeiknatte honden, een patio die bijna overstroomt en op het weggetje modder. Daarbij wassen die niet drogen (we hebben er nogal wat) en een stroomvoorziening die met slecht weer niet altijd toereikend is. "Voor alles is een oplossing!" riep de rasoptimist in mij en zo belandde ik uiteindelijk op een plek waar ik sinds mijn jeugd niet meer ben geweest. In een wasserette in het dorp beneden aan de berg. Als ik er iedere week zou gaan zitten, dan schreef ik een bestseller! Peruanen die met de hele familie en was komen, Nederlands sprekende Chinezen, Engelsen in  bolides die meer waard zijn dan de hele wasstraat en wat verloren Spanjaarden; iedereen komt er!

Volgende keer maak ik foto's! Of is het een idee voor een real life SOAP?