HEART ON A MISSION
Een leven onder de zon
Menu
7. sep, 2019

Weer aan de bak!

Ik vind september een heerlijke maand! Het wordt wat koeler en aan de kust en op andere toeristische plaatsen begint het rustiger te worden. Langzaam 'back to normal' zal ik maar zeggen.

Het is ook de maand waarin ik mijn verjaardag vierde en de maand waarin ik, na een vakantie van twee maanden, weer met de retreats begin. Ik sta te trappelen! Zelf heb ik lekker uit kunnen rusten en nu is het weer tijd om andere dames het 'koninginnetje op de berg' gevoel te laten ervaren. Maak overigens van 'berg' maar heuvel. 
 
Vijf dagen lang genieten in ons kleine paradijs, waar geen klok in huis hangt, het niet uit maakt wat voor dag het is en waar drie honden je iedere dag begroeten alsof je al jaren hun beste vriend bent. Waar je mag ervaren hoe het is om in het moment te kiezen wat je werkelijk wilt of waar je behoefte aan hebt en waar je nagenoeg geen prikkels ervaart van buitenaf.
 
Drie jaar geleden ontsproot dit concept aan mijn brein en inmiddels koester ik het als een kind. Het wordt verzorgd, het wordt gevoed, het groeit en maakt een natuurlijke ontwikkeling door. Dit alles in een prachtige natuur, op een plek waar de zon zich op zijn minst 300 dagen per jaar laat zien.. Vanaf vandaag, weer aan de bak dus!
 
Overigens, dat dacht ik ook toen ik vanmorgen op de weegschaal ging staan...
 
31. aug, 2019

Verliefd op Ibiza?

In november 2017 schreef ik een blog over Ibiza. Na 35 jaar keerde ik terug op het eiland, waar ik in mijn twintiger jaren een mooie zomervakantie beleefde.

Inmiddels heb ik dit kleine eiland in de Middelandse zee al weer enkele keren bezocht. Het ligt letterlijk bij ons (Costa Blanca) aan de overkant, mijn dochter woont er nu en een oversteek is gauw gemaakt. De afgelopen week heb ik er weer wat dagen doorgebracht. De directe aanleiding was een feest van familie en heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om, deze keer samen met René, de boel nog eens goed te verkennen. Schreef ik in november 2017 over 'een goede vriendschap met Ibiza' nu betrapte ik mezelf af en toe toch ook op 'verliefde gevoelens'. Het campoleven in het Noordwesten, de baaitjes aan de noord-oostkant, de ontbijtjes in het pittoreske dorpje San Juan, het 'laat maar waaien gevoel' in het algemeen...
 
"Zou je hier permanent willen wonen?" Het is een vraag die we elkaar gedurende onze reis meerdere keren hebben gesteld. Mijn antwoord is nog steeds "nee". Het Spaanse vaste land heeft mijn voorkeur, maar.... tegen een kleine 'pied a terre' op het Ibiziaanse platteland zeg ik absoluut "ja"! Óf dat kleine huisje er ooit gaat komen? Zeg nooit "nooit"! 
 
Vriendschap voelen voor Ibiza, is in ieder geval langzaam omgeslagen in een beginnende verliefdheid. En ik zie het zo; in het dagelijks leven ga je dan (uitzonderingen daargelaten) ook niet gelijk samenwonen.
 
We komen er in ieder geval zéker weer terug en misschien wel sneller dan dat ik nu kan vermoeden...
 
24. aug, 2019

'Ik' wordt 'wij'

Morgen gaan we op vakantie! 

Normaal gesproken is het het woord 'vakantie' dat in deze zin de aandacht vangt, maar in ons geval ligt het even anders. Het woord 'WE' is hier hot topic.
Want dat 'we' samen op vakantie gaan komt niet zo vaak voor.
 
Wij wonen namelijk niet op een plek waar we de deur dicht trekken en vragen of de buren even 'de plantjes' willen water geven en de kat kunnen voeren. De 'plantjes' water geven betreft in ons geval een gemiddeld tuincentrum (maar dan niet in de bewoonde wereld) en 'de kat' betreft hier een roedel van drie honden, waarvan de grootste met name niet 'tijdelijk' uit huis geplaatst kan worden. Die weigert categorisch een auto in te gaan en een band om zijn hals voelt voor hem als de doodstraf.
 
Dat WE toch een paar dagen weg kunnen is daarom een soort van bijzonder. We hebben lieve mensen gevonden die op huis, haard en roedel willen passen. Wat een feest! Want feesten gaan we. Uit alle windstreken vliegen mensen in voor een bijzondere happening op het eiland van de liefde. Fiësta like there is no mañana!
 
De 'after party' organiseren we zelf...we gaan met een huurauto samen het eiland over. Met de voeten in zee, luieren aan een zwembad dat we een keer niet zelf hoeven schoon te maken en lekker eten bij restaurants op plekken die wij nog moeten ontdekken. 'IK' wordt dus de komende week even 'WIJ'!
 
Ibiza here WE come...
17. aug, 2019

Big brother is watching you...

Augustus is vanwege de hitte niet mijn favoriete maand in Spanje en een onverwacht familiebezoek aan Nederland kwam dus precies op het juiste moment! 

Een bezoek aan het land waar ik ben geboren en getogen maar waar ik inmiddels niets meer begrijp van het parkeerbeleid. Blauwe zones in Wassenaar, € 14,-  betalen voor anderhalf uur parkeren in Amsterdam, me elders druk maken of mijn (huur)auto wordt gescand op plekken waar niet staat aangegeven óf je moet betalen of niet en in Den Haag (na een overnachting bij mijn ouders) 's ochtends een briefje op de autoruit vinden met een bericht dat ik niet met de achterkant van mijn auto naar de flat mag parkeren in verband met de uitlaatgassen "zoals u kunt lezen in het HUISHOUDELIJK REGELEMENT!"
 
Misschien heb ik iets gemist, maar welk huishoudelijk regelement geldt er op een openbare parkeerplaats waar ik gewoon per app of bij automaat moet betalen en waar niemand met een uitgeprinte versie van dat bewuste regelement klaar staat als ik het terrein oprijd?
 
"Zou dit de flatmaffia zijn of de gemeente die in het gebouw stiekem een kantoortje heeft ingericht, waarin een ijverige ambtenaar woont die 's nachts naar buiten rent en briefjes plakt?" Met deze paranoïde gedachten stapte ik een paar dagen geleden de auto in op weg naar een volgende afspraak, het geprinte briefje verfrommeld achterlatend in de 'gemeentelijke' (?) prullenbak.
 
Achter de geraniums zag ik iemand wegduiken. Mijn vermoeden werd bevestigd...
10. aug, 2019

Middeleeuws?

Veel dorpen aan de Costa Blanca zijn gesticht tijdens de moorse bezetting. Wat heeft geresulteerd in Arabische namen, oude dorpskernen met overblijfselen uit die tijd en bij sommige het gevoel dat je in één sprong terug bent in de middeleeuwen.

'The medieval market' is hier dan ook een jaarlijks terugkerend fenomeen. Een grote avondmarkt, slingerend door de straatjes van het oude dorp. Vuurvreters, valkeniers, fakirs, kamelen, handelaren met allerhande koopwaar; alles wordt uit de kast getrokken ter bevordering van de 'medieval feestvreugde'. De gedempte verlichting en de versiering aan de huizen en in de straten maken het beeld compleet. Kortom: 'Welkom in de middeleeuwen!' En wij? Wij waren erbij...
 
Althans, totdat we na wat aankopen besloten om met vrienden op het dorpsplein aan te schuiven voor een hapje met drankje. De barbecues draaiden op volle toeren en grote pannen paëlla stonden op het vuur. De bekers werden gevuld en de plastic borden opgemaakt. Wij kozen voor sangria, twee porties patatas bravas en voor de heren wat spaanse worsten erbij. Gezellig werd er gekletst. Maar na een uur kwam de rekening (vier personen)... € 85,- !! 
 
In een klap concludeerden wij dat 'tapas' in de middeleeuwen blijkbaar een stuk duurder waren dan in het hedendaagse Spanje, waar René en ik die zelfde ochtend nog (na het bezoek aan de kapper) op een A1 locatie aan zee uitgebreid met zalm, toast, verse croissants, koffie en thee hadden ontbeten voor een tientje p.p. Had de inflatie sinds het jaar 1500 dan zo toegeslagen?!
 
Lachend om deze vorm van handel drijven én de ervaring sprongen we in de auto en koersten terug naar huis. Nog één blik achterom. "Dag middeleeuwen, hallo 2019. Blij om weer terug te zijn!"
 
NieuwerOverzichtOuder