HEART ON A MISSION
Een leven onder de zon
Menu
3. aug, 2019

La casa de papel

Soms kijk ik naar buiten en denk ik "het is net als werken bij de bakker. Iedere dag al dat lekkers voor je neus. Heb je dan nog steeds trek in taart?"

De zon staat hier iedere dag hoog aan de hemel en er zijn dagen dat ik amper buiten kom. De behoefte en het geduld om in de zon te liggen is er al helemaal niet, een plons in het zwembad is niet meer dan een plons en de schaduw onder de bomen is mijn beste vriend. Het klopt dus: net als die taartjes bij de bakker wordt zon dus ook gewoon.
 
Samen met René, languit op de bank, Netflix bingen is daarom hét ultieme vakantiegenot! Let wel: Spaanse series, want daar zijn we dol op. Twee seizoenen 'Vis a Vis' hebben we al verslonden en het uitkomen van het derde seizoen van 'La Casa de Papel'  kon voor ons op geen beter moment komen. Grote billboards sierden ons dorp. Er was geen ontkomen aan.
 
Tokio, Stockholm, Nairobi, Helsinki, Denver, Rio, Berlin, Lissabon, Bogota en Palermo... Steden die ons niet langer doen herinneren aan topografielessen op de basisschool, maar aan personen in rode overalls die ons (en vele anderen)) trakteren op een portie spanning en sensatie. 
 
Heeft een mens dat nodig kun je je afvragen. Nee, nodig niet; maar ohhh zo ontspannend als het buiten warm is, je weet dat het leven niets van je verlangt en de fan op standje drie zorgt voor de broodnodige verkoeling tijdens het kijken.
 
Nu ik dit schrijf is het trouwens bewolkt. Ik denk dat we er even op uit gaan! 
27. jul, 2019

Olijfolie en wodkajus

Terwijl een groot deel van Europa de afgelopen week zuchtte onder de hitte, de stranden hier aan de kust vol liggen met zonaanbidders en zweet zowel drank op de terrassen rijkelijk vloeit, denk ik bij het zwembad terug aan mijn jonge (vakantie) jaren in Spanje.
 
De campings bij Castelldefels en in een later stadium Blanes waren destijds favoriet! Samen met mijn zus (mijn ouders sliepen in de caravan) een maand lang wakker worden in een tent, waar  's ochtends de temperatuur al opliep tot bijna dertig graden. Klagen? Ho maar! Wat overheerste, was het gevoel van vrijheid. Met een groep leeftijdgenoten de hele dag hangen bij het zwembad of bakken op het strand; onszelf rijkelijk insmerend met olijfolie want daar werd je heel bruin van! 's Avonds dansen in de plaatselijke discotheek waar - hoe kan het anders - vakantieliefdes ontstonden. De Paco's, Miguel's en Pedro's verschenen namelijk uit het niets als ingrediënten die je er, naast je sinas, cuba libre of wodka jus, gratis bij kreeg.
 
Nu, veertig jaar later lig ik weer in Spanje. Nooit getrouwd met een Paco, maar gewoon samenwonend met een René. Gebruik van olijfolie tegenwoordig alleen nog maar in de pan of salade en de plaatselijke discotheek? Ik zou bij God niet weten waar die zich bevindt. De Spaanse vakantie is een spaans leven onder de zon geworden en ja, de temperatuur is bij het opstaan nog steeds hoog. Met dien verstande, dat ik gewoon in een bed wakker word en niet in een tent en de groep leeftijdgenoten bij het zwembad vervangen is door een clubje geadopteerde asielhonden.
 
Sweet memories... Ach, wie heeft ze niet? 
 
Fijne vakantie allemaal! 

 

 
20. jul, 2019

Hot or not?

De zomervakantie is dé periode waarin ik veel lees. Het liefst languit in de tuin, vergezeld van een windje van zee. Boeken, maar ook tijdschriften zijn favoriet!  En daar heb ik er heel wat van liggen. Mijn gasten laten ze namelijk na een retreat vaak voor mij achter en zo kan het gebeuren dat ik met Wendy, Linda en Chantal gezellige momenten beleef, ik me met Happinez en Flow even terugtrek voor wat bezinning en met (voor mij) nieuwkomer Saar vooral in een deuk lig.

Deze laatstgenoemde 'dame' zag ik al eens op Facebook, maar blijkt dus ook te bestaan in de vorm van een tijdschrift! Is mij hier in Spanje volledig ontgaan. Onlangs hebben zij en ik kennis gemaakt doordat iemand 'haar' achterliet. '50+ en nog lang niet dood' kopte de titel op de cover. In het blad onderwerpen als bollende buikjes die er wel of niet mogen zijn, het lege nest syndroom, partners met erectiestoornissen, tinderdates biodanza en nog veel meer; maar dan op uitermate grappige wijze beschreven! Het kan niet anders, of de redactie van dit blad ligt tijdens vergaderingen regelmatig met elkaar in een deuk. 
 
Kortom, ik vind Saar leuk! Trouwens..., wat zou Saar vinden van Birckenstocks? Hot or not? "Not!" zegt manlief, maar zijn mening telt in dit geval 'effe' niet mee. Want mijn 50+ leven onder de zon kan misschien beter lijken op 'flipflops'; mijn voeten varen daar geen wel meer bij. Ik ben om. 'Birckies' dus! Bronskleurig en uitgevoerd in panterprint. 
 
Dat dan weer wel!
15. jul, 2019

Het is wat het is!

Op dit moment is alles hier een beetje anders. Geen retreats, wél gasten (privé), bloedjeheet, veel buiten de deur eten, honden die alleen maar naar binnen willen, veel toeristen aan de kust..., 's middags geen puf om iets te ondernemen... Kortom; het is zomer! Zelfs mijn blogdag, die al jaren op zaterdag is, neigt naar 'anders'. Vandaar dus dat je hem nu pas leest. En wat maakt het allemaal ook uit. "Het is wat het is"!

Zo ook eergisteren. Een uitstapje met vrienden naar Altea. Terwijl zij genoten van het uitzicht op een prachtige plek, plofte ik met René neer op een stenen bankje. Lekker in de schaduw, genietend van wat verkoeling. Dat het ook koel voelde aan mijn bevallige (?) achterwerk ontdekte ik toen ik opstond. Gesmolten chocoladeijs sierde mijn jurk en als je niet beter wist, zou je denken dat de maaltijd van de avond ervoor met ongekende kracht van onderen naar buiten was gekomen. Op mijn gil van ontzetting kwamen er onmiddellijk omstanders in actie. Een servetje en een fles water werden aangereikt en er kwam zelfs 'out of the blue' een jonge knul met een schoon maandverbandje (!) in zijn hand tevoorschijn. Hij had niet door dat het om ijs ging, maar alleen al de geste; te schattig! 
 
Enfin, na vier winkels ingelopen te zijn op zoek naar een nieuwe jurk ("want zo kun je toch niet rond blijven lopen?!") was ik het zat en de volgende vraag kwam in mij op. "Hoeveel van deze mensen in Altea denken morgen nog aan die mevrouw met die 'poepvlek' in haar jurk. Het antwoord "waarschijnlijk geen één!" bracht mij naar het toilet van een koffietentje. Jurk uitgespoeld en met natte achterkant de straat op.
 
 "Het is wat het is" zei ik tegen man en vrienden en vrolijk vervolgden we onze weg..
6. jul, 2019

Leef je droom!

De afgelopen dagen heb ik me even ondergedompeld in de 'Ibiza vibe'. 
 
Het kleine eiland ligt letterlijk bij ons aan de overkant en een oversteek is dus gauw gemaakt. Wat het nog makkelijker maakt is het feit dat dochterlief er nu woont en 'bed en brood' geregeld zijn. Ik hoef niet op zoek naar accommodatie. Overigens wordt dat 'brood' dezer dagen voornamelijk buiten de deur genuttigd want per slot van rekening is het voor mij vakantie en die vier ik graag samen met haar. 
 
We bezoeken kleine strandjes, eten op idyllische plekken, vallen in slaap bij de geluiden en rumoer van het dorp en kletsen wat af. Wie had ooit gedacht dat onze levens zo'n wending zouden nemen? Van een bestaan in Nederland; nu beiden op Spaans grondgebied, slechts gescheiden door een streepje zee.
 
Waar zij kiest voor een eilandleven, gaat mijn voorkeur toch uit naar het vaste land. Vandaar dat ik met net zoveel plezier vanavond weer terug vlieg naar eigen huis en haard, maar wél met de wetenschap dat we altijd bij elkaar kunnen komen logeren.
 
'Leef je droom' heb ik haar altijd gezegd en na dit verblijf op Ibiza kan ik (na constatering met eigen ogen) niet anders zeggen dan dat ze dat, net als ik, doet. Of nóg meer dromen in de toekomst werkelijkheid worden? De tijd zal het ons leren. 
 
Voor nu zeg ik: "Dankjewel Tess, dankjewel Ibiza. Zorg goed voor elkaar!"
 
NieuwerOverzichtOuder