HEART ON A MISSION
Een leven onder de zon
Menu
18. apr, 2020

Wat wil je werkelijk?

"Hoe zou het zijn om met onmiddellijke ingang minder nieuws tot ons te nemen?" Het was een vraag die ik René gisteren stelde. De overkill aan Corona informatie in woord en beeld begint een beetje zijn tol te eisen en nog even of het virus sluipt hier langzaam onze hoofden in. 

Als een van ons moet kuchen zitten we elkaar aan te kijken met een blik van "wat doe jij nou"? En 's ochtends een verstopte neus is nog net geen reden om de huisarts te raadplegen. Totale waanzin want ik ben al vanaf 14 maart het terrein niet afgeweest en René 1x per week naar de supermarkt getooid met mondkap en handschoenen in een regime gelijk aan die op de IC. Notabene ben ik degene die altijd tegen anderen zegt "wat wil je werkelijk?" Dit in het kader van het duidelijk uitspreken van je verlangens en de aandacht af halen van dingen die je juist níet wil. "Dus waarom zouden we in godsnaam ons dan wel iédere dag 'onderdompelen' in een ziekte die we buiten de deur willen houden?" vroeg ik me af.
 
Liever houden we onze focus op gezondheid en ons goed voelen; met gedachten, emoties en handelingen die dat ondersteunen. Feelgood movies, veel lachen, sporten, gezond eten, voldoende slapen en geen stress. Coronacomplotjes, debatten, discussies, aannames en veronderstellingen op televisie en socials gaan bij ons dus vanaf vandaag in de aanbieding. Wie wil ze hebben? Wij doneren graag.
 
Sommigen zullen zeggen "jullie sluiten je ogen". Wij zeggen "onze ogen zijn geopend".
 
 
12. apr, 2020

Sjeu d'orange

Het is volgens de kalender zondagochtend, eerste Paasdag en terwijl ik naast mij snurkgeluiden hoor, lig ik te lezen. In huis nog een 'total lockdown'. Honden in diepe rust en een man die tegen de ochtend zijn beste uren slaap pakt.

Lezen IN BED! Ik kan me niet eens herinneren wanneer dat voor het laatst is voorgekomen. Lezen voor het slapen gaan is voor mij sowieso geen optie, want zodra ik mijn hoofdkussen raak zakken bij mij de luiken dicht en bij het wakker worden is het normaliter het nieuws dat mij lokt, werk ik mijn social media bij, app ik met mijn dochter die ook altijd vroeg wakker is, schrijf ik mijn blogs en kijk ik op de app wat voor weer het wordt. Ik weet het, het klinkt van 0 naar 100 maar voor mij werkt het goed. 
 
Nu we geen agenda, noch afspraken hebben en we 'tijd' hebben gebombardeerd tot iets uit het verleden, 'maak ik tijd' om te lezen. In alle rust op verschillende momenten van de dag. Van alles passeert er de revue, want boeken en tijdschriften zat! Een hele jaargang Happinez kauw ik door en Marnix Pauwels zijn boek "Vrij" heb ik inmiddels bijna uit. Nu lig ik in bed met het boek van Patty. Ja inderdaad die Patty! Via Bol.com voor € 9.99 in mijn digitale brievenbus ontvangen. Simpeler kan het niet. En dat geldt ook voor het boek. 
 
Het leest vlot weg en is gemakkelijk te verorberen. Een extra lange aflevering van RTL Boulevard zeg maar en bij gebrek aan paasbrood met spijs plus chocolade eieren, zorgt Patty vandaag voor de 'sjeu' (d'orange) Jouw grootste nachtmerrie die vrouw? Dan zit er maar één ding op. Zelf even gaan persen!
11. apr, 2020

De moraal van het verhaal

Morgen is het Pasen. Hier in Spanje zou normaal gesproken de afgelopen week  in het teken hebben gestaan van de 'Semana Santa' (de heilige week voor Pasen). Processies, kerkdiensten, parades, optochten; niets van dat al! Gelaten dragen de Spanjaarden hun 'lockdown' lot. En degenen die het niet dragen, maar denken vanuit Madrid toch naar hun buitenhuizen naar de kust te kunnen vluchten worden bij controles aan de diverse uitvalswegen met open armen en hoge boetes ontvangen.

Ze zullen er altijd zijn. Mensen die denken "nee heb je, ja kun je krijgen" en vervolgens de gok wagen. Sommigen hebben geluk, anderen duidelijk minder. Het is 'mens eigen' en niet gebonden aan land, volk of cultuur. Kijken hoe ver je kunt gaan en schijt hebben aan dat wat van je wordt gevraagd; in dit geval 'blijf zitten waar je zit!' 
 
Het woord 'moraalridder' leg ik even ter zijde, het woord 'moraal' benoem ik wel. Welke handelingen en gedragingen zullen steeds moeilijker te handhaven zijn naarmate de lockdown voortduurt en hoe lang zal het duren voordat de collectieve moraal gebroken wordt door deze pandemie? Laten we hopen nog heel lang, want onze moraal en vertrouwen is het enige dat ons er doorheen zal slepen. Ook als we niet weten, hoe lang dat wat nu is nog duurt.
 
Ik wens iedereen een gezond Paasfeest en zullen we afspreken dat we dezer dagen allemaal minimaal twee mensen bellen, waarvan we weten dat ze alleen met een paaseitje aan de ontbijttafel thuis zitten? Gewoon voor de moraal!
 
 
4. apr, 2020

Helden

En langzaam glijden we week vier van de lockdown in. Sinds vorige week 'total lock down' hier in Spanje. Persoonlijk merken wij niet echt een verschil, omdat wij afgelegen wonen en niet (dicht) bij een grote stad, maar naar wat ik heb vernomen is het daar nu ook echt stil.

Zo stil het is op straat, zo druk is het in de ziekenhuizen en zien we in de media schrijnende beelden van de toestanden die zich daar afspelen. Beelden waarvoor je je af kunt sluiten door geen tv meer te kijken, kranten te lezen of op het internet te gaan; dat is voor een ieder persoonlijk. Ik kijk wel.
 
Niet alleen hier in Spanje is er stress, maar overal ter wereld (bijna) identieke beelden; tekort aan mondkapjes, beademingsapparaten, of (mogelijk) aan IC-bedden. Verplegend personeel dag en nacht in de weer met het redden van mensenlevens. Dat is geloof ik wat mij nu het meest aangrijpt. Hoe is dat als je 's ochtends naar je werk gaat, 's avonds thuis komt (of andersom) wetende dat het scenario, dat wij nu slechts kennen van zien of horen, zich weer herhaalt. Mensen die ooit vanuit een roeping dit beroep hebben gekozen, niet vermoedend welke pandemie hen in 2020 met open armen zou verwelkomen. 
 
'Zij die zich geroepen voelden...' Voor jullie heb ik diep respect en ik hoop oprecht dat de GROTE WAARDERING, die iedere dag door overheden wordt uitgesproken, in de toekomst wordt vertaald in andere middelen dan alleen maar een applaus! Jullie kunnen geen knop uit zetten als jullie al dat leed niet meer willen zien of aan kunnen. Jullie moéten wel door gaan. Jullie zitten er letterlijk midden in. En wij?
 
Terwijl jullie bezig zijn met het redden van levens, 'doden' wij onze tijd...
28. mrt, 2020

Van ik naar wij?

 

Twee weken lockdown zitten er op en met frisse moed beginnen we aan de volgende twee. Soms kan ik nog steeds niet bevatten, dat we van de ene op de andere dag thuis kwamen te zitten en het leven nu is wat het is. Niets 'geleidelijk wennen om langzaam groepsbewustzijn te kweken', gewoon radicaal. Pats, boem binnen! Zo gaat dat hier.
 
De discussies met derden over het feit of deze methode wel of niet werkt, heb ik  achter me gelaten toen ik me realiseerde dat ik moest zorgen voor mijn eigen welzijn en ik moet zeggen dat lukt aardig. Door het schrijven van mijn dagelijkse 'lockdown leessnacks' (die goed gelezen worden, waarvoor dank!) dwing ik mezelf, te blijven relativeren en van dag tot dag te leven. Wat ook helpt is mijn dagelijkse workout. Het houdt me geestelijk en lichamelijk fit. Niets heerlijker dan keihard de muziek aan en los te gaan. Aerobics, grondoefeningen, halters, dansen; wat er maar in me op komt. Op die momenten echt even weg van alles.
 
Televisie kijk ik ook nog steeds. Rutte, Gommers, de Jonge, van Dissel en het hele clubje virologen; ik zie ze vaker dan mijn eigen familie. Daarnaast ook nog wat input van Premier Sanchez om lokaal op de hoogte te blijven en ik ben zo weer een paar uur verder. Ik benijd ze niet die mannen. Miljoenen mensen die niet alleen de waarheid, maar óók alvast de uitkomst willen horen. Ik geef het je te doen.
 
Gisteren hoorde ik een neuropsycholoog zeggen "we gaan van een 'ik' naar een 'wij' samenleving. Waarop mijn gedachte was "wij en zij hopen, verwachten, veronderstellen en nemen in deze  crisis voortdurend aan..."
 
De tijd zal het ons leren.
NieuwerOverzichtOuder