HEART ON A MISSION
Een leven onder de zon
Menu
7. jan, 2017

De buik van Doutzen

Mijn vakantie zit erop! Een Spaanse vakantie van bijna twee weken hier in eigen huis, na een hectische decembermaand die ik voor een groot gedeelte in Nederland doorbracht. De weegschaal spreekt boekdelen, zo ook mijn conditie en de neiging om losse kleren aan te trekken, zegt dus meer over mijn fysieke toestand dan over het huidige modebeeld. 

Mijn favoriete boek 'Broodbuik' ben ik trouwens al een paar maanden niet meer tegen gekomen en vanmorgen zag ik dat de zolen van mijn sportschoenen zodanig zijn uitgedroogd, dat op teenslippers de crosswalker bestijgen, waarschijnlijk het enige alternatief is. Neeeee, ik ga het niet hebben over 'goede voornemens'! Daarvan is sowieso al bewezen dat die gedoemd zijn te mislukken in de eerste week van februari. Een betere stok achter de deur is voor mij 'de buik van Doutzen'.
 
Voor wie niet weet wie 'Doutzen' is, even googelen op 'buik Doutzen Kroes' en je weet alles. Nou ja alles...? Wat je nog niet weet is, dat ik naar aanleiding van een foto van deze mooie dame haar strakke buik, een vriendin heb beloofd om over vijf maanden een foto te sturen van die van mij. Wat zei ik? 'Stok achter de deur'? Voor mij voelt het alsof een heel leger op de deur staat te rammen! Anyway, hoe dit afloopt zal ik je verder besparen. Tenzij... , ik in de tussentijd uitermate geschikt ben gebleken voor militaire dienst.
 
Proost!
1. jan, 2017

The day after

Terwijl ik dit schrijf staat mijn broek op de vreethaak, vinden de laatste oliebollen een weg naar binnen en gaan gelukwensen voor een gelukkig maar vooral gezond 2017 via whatsapp en Facebook heen en weer.

 
'The day after the night before'... In mijn geval niets spannends, want het tijdperk dat ik 'in de steigers' een of andere wilde oudjaarsparty bezocht ligt niet recent opgeslagen in mijn persoonlijke tijdlijn. Vuurwerk doen ze hier niet aan en de druiven die je, volgens Spaans gebruik, voor de klok van twaalf naar binnen slaat, zijn ook onze deur voorbij gegaan. Eigenlijk was het gewoon een 'avondje VARA met kaas voor de buis'. Nou ja 'kaas' werd vervangen door zalm en Spaanse 'jamon', opgeleukt met bubbels die we hier geen 'champagne' noemen maar 'cava'. En alvorens wij elkaar om klokslag 00.00 uur in de armen vielen, toastend op al het goede dat ons in 2017 mag bereiken, wenste Claudia de Breij ons via de publieke omroep, een gelukkig nieuwjaar.
 
Tja, 'the day after'... Dat er nog maar vele mogen volgen, maar dan graag zonder aanslagen, rellen, politieke onrust en ellende die de mensheid zich zelf aan doet. Goede voornemens? Als ieder zich nou voorneemt om lief te zijn voor elkaar, dan koester ik nog steeds de hoop dat het ooit allemaal goed komt.
 
Happy new year!
31. dec, 2016

Liefde op het eerste gezicht

Mijn vriend heeft een nieuwe vriend. Zo'n vriend, waarvan je het in de eerste instantie prima vindt dat hij er is, maar ook waarvan je na een tijdje denkt "hou alsjeblieft je b.k!" Hij heeft werkelijk óveral een antwoord op en ook als hij het niet weet, komt er toch iets semi bijdehands uit. 

 
Of het nou gaat over het weer, de laatste nieuwsfeiten, gezond eten of welk onderwerp je ook maar aanroert, hij komt met het antwoord. En het meest irritante is, de man die ik de leukste vind, vindt hém helemaal geweldig! Sterker nog, het lijkt wel of hij er genoegen in schept om in deze man zijn aanwezigheid, de meest onzinnige onderwerpen aan te snijden en hem vragen te stellen waarvan ik denk, 'waar gaat dit over?!' Hoezo de vraag "hoe maak ik het beste een open haard aan?" terwijl jezelf al je hele leven de grootste pyromaan bent van het westelijk halfrond en dan ook nog eens geinteresseerd gaat zitten wachten op het antwoord?! Toen ik er achteraf wat van zei, werd me verweten dat ik niet had gehoord dat er nog een vraag achter aan kwam, namelijk "met vochtig hout?"
 
Maar goed, sinds deze nieuwe BFF in ons leven is, verloopt de communicatie hier thuis soms heel vreemd en aan de stem van deze nieuwkomer begin ik me ook te ergeren! Volgens mijn vriend is het allemaal slechts een kwestie van wennen en elkaar beter leren kennen. "Er kan toch niet altijd sprake zijn van 'liefde op het eerste gezicht?" roept hij dan.
 
Mij doet het inmiddels denken aan een 'ménage à trois' en daarom hier een oproep aan u allen..."hoe verwijder ik de app 'Siri' (Apple's personal digital assistant) van zijn nieuwe Iphone 7?"
 
Of is het inderdaad een kwestie van wennen? 
24. dec, 2016

Ik zie een ster!

Toen ik een paar weken geleden in Nederland was en hoorde over de wateroverlast en overstromingen aan de Costa del Sol, moest ik denken aan 'onze' kerststerretjes. De plant waarmee ik een soort haat/liefde verhouding heb. Rood is namelijk niet mijn favoriete kleur en in het wit vind ik ze minder leuk. Maar met kerst horen ze er op een of andere manier toch bij en dan ná oud en nieuw gewoon wegwezen!

 
In Spanje hebben we aan deze sterretjes geen gebrek. Duizenden van deze plantjes domineren, vanaf eind november tot begin van het jaar, het straatbeeld en ondanks het feit dat de zon, die normaliter volop schijnt, in niets ons doet denken aan kerst, zorgen de 'sterretjes' toch voor wat sfeer. Rotondes, paseos, straten alles wordt er mee opgeleukt en in Malaga zag ik ze zelfs in de vorm van een kerstboom. Vandaar dat ik dacht, na het zien van beelden van de storm die had huis gehouden, "hoe zou het ze zijn vergaan..?" Met nadruk op 'vergaan' in het kolkende water', terwijl ze kort tevoren nog met man, macht en veel devotie de Spaanse grond in waren gegaan.
 
Bij terugkomst in Spanje, in de auto op weg naar huis, verliet ik de snelweg en mijn mond viel open... Er was vrijwel niets meer te zien van de schade die door het natuurgeweld was aangebracht. Alles was weer schoon en netjes in het dorp en de door mij 'gehate' maar toch ook 'geliefde' kerststerretjes pronkten weer als nooit tevoren op hun vaste plekken.
 
Kerst vier ik ook dit jaar in Nederland en bij mijn schoonmoeder staan de sterretjes niet op straat maar in de vensterbank. Nu alleen nog even wat water geven... Of toch maar niet?
 
Feliz Navidad!
17. dec, 2016

A change is gonna come

Na twee intensieve weken in Nederland, waarin van alles geregeld moest worden, ben ik voor een paar dagen terug in Spanje (een paar dagen maar, want kerst vieren we met z'n allen in Nederland). Een vrolijk weerzien met de honden, een overdaad aan frisse, schone lucht en vooral de rust die mij bij terugkomst als een warme deken omarmde, maakten dat ik direct kon omschakelen naar de "ik ben weer thuis!" modus. 

 
Een fikse verkoudheid krijgt hier de kans om mijn lichaam te verlaten en de momenten die ik in de zon door breng, voelen als een lange vakantie na een jaar hard werken. Vijf dagen op mezelf en tijd om rustig na te denken over alles wat ik in 2017 wil ondernemen. Met nadruk op het woord 'ondernemen', want zakelijk gezien borrelt er van alles!
 
Maar eerst nemen we over twee weken afscheid van 2016. 'Een overgangsjaar' noemde ik het in januari en dat werd het ook. Veel veranderingen vonden er plaats in ons leven en een nieuw tijdperk klopt nu op de deur. 'Heart on a Mission 2.0' noem ik het zelf. Wat dat inhoudt lees je over een tijdje op deze pagina. Soms kabbelt het leven voort en soms geef je er zelf een flinke zwieper aan. Ik kies wederom voor dat laatste!
 
Zoals Sam Cooke ooit zong..."A change is gonna come".
NieuwerOverzichtOuder