23. sep, 2017

Gevonden voorwerpen

Een onbekend kledingstuk vinden op de achterbank van je auto... Wel eens meegemaakt? Wij vorige week. Het betrof een herenbadjas. Let wel; op de achterbank van René zijn auto.

 
"Hij is niet van mij!" voegde de schat er nog aan toe."Dus van wie dan wel?" Hij hield het ding als een aangeschoten konijn voor mijn neus in de lucht, zijn ogen vragend op mij gericht, terwijl míjn ogen al lang op straat lagen. Eruit gerold van verbazing. "Huh?! Waar is je auto geweest?" was mijn antwoord.
 
Onze hersenen spanden zich gezamenlijk in en ineens wisten we het weer! "In de bewaakte parking op het vliegveld van Malaga!". Na terugkomst van een reis, had hij de auto daar 's nachts opgehaald en niet meer op de achterbank gekeken. Dus Juan, Roberto, Pepe of wie dan ook. Mocht je dit lezen? Je aansteker hebben we ook gevonden en tevens hierbij ons verzoek om een volgende keer bij het inrichten van je slaapkamer, de airco aan te laten staan, de radiozenders niet te verwisselen en om buiten te roken.
 
Welterusten!
16. sep, 2017

Vriendjes

Toeren door Andalusië is absoluut één van mijn favoriete bezigheden en met een achterland dat we hier hebben, is dat bepaald geen straf.

 
Maar verandering van spijs doet eten, dus hebben we deze keer toch gekozen voor Portugal. Dochterlief logeert bij haar vader en diens partner in een lieflijk plaatsje aan de Algarve en hoe leuk is het dan om met z'n allen het Portugese glas te heffen, onder dezelfde zon als die bij ons schijnt. Dit alles op maar viereneenhalf uur rijden vanaf onze voordeur.
 
"Als je maar niet denkt dat ik je beste vriend wordt" liet hij mij destijds na een huwelijk van bijna vijfentwintig jaar weten en dat, kon ik hem niet eens kwalijk nemen. We gingen onze eigen weg, maar we namen ons wel één ding voor... "de zorg voor en het welzijn van ons kind zou altijd ons hoogste goed blijven". 
 
En nu, precies zeven jaar na dato, zijn René en ik onderweg! Naar mijn ex en zijn geliefde én onze prachtige dochter die altijd kan terugvallen op twee gelukkige ouders. Als échte liefde overwint is blijkbaar alles mogelijk. Zelfs vriendjes worden!
 
Bem vindo a Portugal!
9. sep, 2017

Ik ben er weer!


Exact drie maanden geleden schreef ik mijn laatste blog. De zomer klopte op de deur, de retreats waren in volle gang en voor schrijven was er weinig ruimte.

 
Maar, ik ben er weer! Misschien niet met de regelmaat die jullie gewend zijn (iedere zaterdag een blog) maar zeker met hetzelfde plezier. Jullie deelgenoot maken van mijn leven in de Spaanse 'campo' vind ik leuk en naar wat ik heb gemerkt, is dat genoegen wederzijds. "Wanneer ga je weer bloggen?" werd mij gevraagd. Het antwoord is dus "NU"!
 
Terwijl de herfst in Nederland is aangevangen, Irma en José de gemoederen bezig houden en moeder natuur überhaupt met veel tumult van zich laat horen, staat de zon hier hoog boven aan de hemel.
 
Daarom voor ieder van jullie bij deze een warme zonnestraal vanuit Andalusië. Dat jullie hart, lichaam, geest en elkaar maar goed mogen verwarmen!
 
Fijn weekend!
6. mei, 2017

Waar blijft de tijd?


"Mam, het lijkt wel of de tijd steeds sneller gaat!". Op de app mijn dochter die tot deze conclusie kwam naar aanleiding van werk, bezigheden, een overvolle agenda en dagen die meer dan 24 uur zouden kunnen vullen. Ze zegt dat ze de dagen telt totdat ze hier is en onder moeder's vleugels even bij kan komen.

 
En ik moet haar gelijk geven "de tijd vliegt voorbij!". Precies drie jaar geleden zette ik mijn eerste stappen hier op 'Magic Mountain' en het was om precies te zijn op 9 augustus 2015 dat ik in mijn eerste blog aankondigde, dat ik het besluit had genomen om mijn baan op te zeggen en voor de liefde te kiezen in Zuid-Spanje.
 
Trouw heb ik jullie sindsdien deelgenoot gemaakt van mijn leven, belevenissen, ervaringen en dat wat mij van week tot week bezig hield. "Je houdt ons wel op de hoogte hè, als je daar eenmaal zit?!" zeiden familie en vrienden toen ik vertrok.
 
En aan die belofte heb ik mij gehouden. De komende maanden echter wel met een andere regelmaat. Ik ben druk met de retreats en concentreer me dus even op andere zaken. Als ik zin en tijd heb, klim ik weer in de pen. We keep in 'tutsjjjjj'!
 
Hasta luego
29. apr, 2017

De drukste zomer ooit?

Het is weer even raak wat 'waterlanders' betreft. Ik noem het 'waterlanders' want als het hier in de bergen regent, dan huilt de hemel echt. De doorgaans onberispelijk blauwe lucht verandert dan in een trieste grauwe massa waar liters water uit neer daalt en waarbij in dit geval de wind ook van zich laat horen. Maar we zijn blij. Het moest! De olijfbomen staan droog, het land schreeuwt om water en ook de reservoirs moeten nodig worden aangevuld voor de ongetwijfeld lange warme zomer die wacht. 

 
Ondertussen heb ik even de tijd om thuis van alles te doen. Volgende week weer een nieuwe gast die lekker op 'retreat' komt en ondertussen dendert het 'Your Heart on a Mission' treintje voort. Een leuke 'Andalucia Friends Retreat' zit in de planning en een paar dagen geleden kreeg ik bericht dat ik een interview mag doen voor een groot landelijk vrouwenblad. Heel spannend, want nadere details ontbreken nog. De 'terror zwaluw' uit mijn blog van een paar weken geleden is ook nog steeds actief. Loerend op dat ene plekje waar hij zijn nestje wil bouwen (binnen!) verplaatst hij zich rond het huis op zoek naar een open deur of raam. Zijn doorzettingsvermogen is bewonderenswaardig en is symbolisch geworden voor wat ik zelf altijd rond predik. Namelijk, "Als je iets echt heel graag wil, ga er dan voor! Laat niets je weerhouden van het uitvoeren van je droom, wens of plan waar jij je ziel en zaligheid in kwijt kan en wil." 
 
Hier in Spanje is men er in ieder geval klaar voor. Ze zeggen dat het 'de drukste zomer ooit' gaat worden. Of dat voor mij ook geldt? We gaan het zien...
 
Saludos!